Dag 10 t/m 14

Dag 10 - 02-08-2017 - Wellington - Spring Creek
Vandaag staan we op tijd op, want om 10.00 heeft Tijme een afspraak bij de bank om een bankrekening te openen. Hij blijft hier natuurlijk een half jaar en je kan hier alleen met VISA en contant betalen, dus een pinpas is wel makkelijk. Na het invullen van wat formulieren en een gesprekje is het gelukt. We pinnen direct wat geld om het er vervolgens op de pas te boeken. Overmaken naar dit nummer kost namelijk €5,- en pinnen $3, is toch weer €6,- bij elkaar :). Naast de bank zit een McDonald’s. Ze hebben hier overal een McCafe in het filiaal zitten, dus we drinken een heerlijke koffie en maken gebruik van de WiFi. We werken beide Polarsteps bij, ik plaats het verslag online en sturen wat fotootjes rond naar familie en vrienden. Hierna vertrekken we richting de haven, want vandaag pakken we de pont naar het Zuidereiland. Ik ben behoorlijk zenuwachtig, de laatste keer dat ik op een boot zat, tussen Spanje en Marokko, kwam ik erachter dat ik behoorlijk zeeziek ben. Gelukkig werkte het reispilletje goed en was de zee erg rustig. Na een overtocht van 3,5 uur kwamen we, alweer in het donker, aan op het Zuidereiland. We zoeken een supermarkt op om een broodje te halen en rijden daarna naar onze slaapplek. Het ligt super afgelegen en is pikkedonker. We hebben geen idee waar we een dag later wakker worden.

Dag 11 - 03-08-2017 - Spring Creek - Tapawera
Als we wakker worden kijken we wederom onze ogen uit. We staan tussen de bomen geparkeerd maar kijken uit op een rivier en op de zee. Als we een stukje lopen zien we veel waarschuwingsborden staan voor aardbevingen en tsunami's. Vorig jaar is er in Nieuw-Zeeland een aardbeving geweest die veel schade heeft aangericht. Dit merken we ook op de weg. De grootste snelweg de '1' richting Christchurch is dan ook geheel afgesloten omdat ze daar nog steeds aan het opruimen zijn. We hadden dit thuis al gezien, dus we wisten al dat we een andere route moeten rijden. Ook op deze alternatieve route zijn ze, denken we, nog aan het opruimen en renoveren van de aardbeving. Ongeveer om de kilometer zijn ze wel weer aan de weg aan het werken. Steeds moeten we weer stoppen, tot het bordje met 'go' weer handmatig wordt omgedraaid. We zijn blij dat we geen haast hebben en zelfs voor liggen op ons schema. We stoppen onze auto in Wairau Valley voor een lunch aan het water. We pakken onze visser stoeltjes naar buiten en genieten van het zonnetje. Als ik een stukje rond het water ga wandelen kom ik een groot dood beest tegen. Ik roep Tijme, die meteen komt en we bekijken het eventjes. We denken dat het een zwarte koe is geweest, brrrr. We besluiten verder te gaan en rijden dwars door de wijngaarden van Marlborough, waar de schapen gewoon los lopen tussen de gaarden. In de supermarkt kopen we een flesje wijn uit deze streek, want we moeten natuurlijk wel weten hoe het smaakt. Rond 17:00 komen we aan in Tapawera, een plaatsje tussen de bergen, waar we nog net de zonsondergang kunnen meepikken. We genieten van het uitzicht tot de zon onder is en gaan daarna binnen genieten van ons wijntje en ons avondeten, wat vandaag wraps met paprika, avocado, garnalen, mais en sla is, hmmmm!:)

Dag 12 - 04-07-2017 - Tapawera - Shenandoah
Het is koud, heel koud. Dat was het eerste wat ik dacht vanmorgen en het eerste wat Tijme en ik tegen elkaar zeiden. Zelfs de binnenkant van de van en alle ramen zijn bevroren. We frissen ons op en kleden ons warm aan. Mijn ochtendhumeur is verdwenen als ik naar buiten ga. Het is nog steeds erg koud, maar alles is wit van de vorst en de lucht is strakblauw. We lopen op ons gemakje wat rond en rijden daarna richting Lake Rotoroa. Bij aankomst begrijpen we wat iedereen bedoelt met dat het Zuidereiland nog zó veel mooier is dan noord. Steeds als we denken dat het niet mooier kan, kan het alsnog. Nadat we een oude man die aan het vissen was helpen met zijn boot, stappen we weer in de auto. We rijden terug richting de snelweg (die hier overigens niks lijkt op onze snelwegen) via een lange rustige straat. Het is er zo rustig, dat we besluiten dat ik best even een stukkie kan rijden, jippie! Ik vind het echt superleuk en de auto rijdt heel fijn, toch laat ik Tijme weer fijn op de snelweg rijden. We komen aan bij onze slaapplek in Shenandoah, we zijn hier lekker vroeg dus kunnen op ons gemakje de omgeving verkennen. Op een paar minuten afstand lopen komen we aan bij een prachtige waterval. We wandelen hier lekker lang rond over de keien die in het water liggen en genieten van dit geweldig uitzicht. We proberen het op foto's vast te leggen, maar zo mooi als in het echt, dat lukt echt niet. Als we terugkomen bij de van spotten we een aantal vogels, die flink eigenwijs zijn, want als je even niet oplet, nemen ze gewoon je afwas mee! In ons 'vogelboekje' die bij de van zat inbegrepen spotten we welke het is: een Weka.

Dag 13 - 05-08-2017 - Shenandoah - Hanmer Springs
Het is 9:15 als we wakker worden: lekker geslapen dus. We bouwen de van weer om, hebben ons ochtendritueel en vertrekken daarna. De weg van Shenandoah naar Hanmer Springs is een route vol met bergen en mooie stops. Onze eerste stop is bij een parkeerplaats naast de snelweg, aan het begin van de wandelroute naar Lake Daniels. Deze route duurt in het totaal 3 uur heen en 3 uur terug. Daar hebben we geen tijd voor, dus lopen we een klein stukje. We staan op een brug, met uitzicht op het water. Op zich best mooi, maar we willen het beter zien. We maken ons eigen pad door de bosjes en komen uiteindelijk uit op een mooie afgelegen plek. Het water ziet er zo verleidelijk uit, dat ik wil gaan zwemmen, maar dat is natuurlijk veel te koud. Pootjebaden moet vest lukken, vind ik. Dus trek ik m'n schoenen en broek uit en stap ik het smeltwater in. IJskoud natuurlijk. We wassen ons wat en gaan daarna terug naar de auto. We eten een boterham in het zonnetje en rijden de snelweg weer op. Onze volgende stop is tussen de bergen en dan ook meteen 5 graden kouder. We lopen een korte route van 20 minuten door prachtige planten en bomen, met uitzicht op besneeuwde bergtoppen en een waterval, of 2, of 3. De bomen die we zien brengen ons echt naar een andere wereld. Ook het bevroren meertje is wederom waanzinnig mooi. Deze plek, zit net als alle andere plekken aan de snelweg. Dit komt omdat dit de enige weg in de buurt is en nog steeds hartstikke rustig. We stijgen en dalen, met uitzicht op een rivier die vrijwel droog staat. Dat komt omdat het winter is en er dus weinig smeltwater is. Onze volgende (korte) stop is niet eens een parkeerplaats, maar een soort van vluchtstrook met een uitzicht waar je U tegen zegt. Ik maak wat foto's en geniet van het uitzicht terwijl Tijme de GoPro op het dak van de van monteert. Vanuit hier rijden we rechtstreeks door naar Hanmer Springs. We schrikken ons rot als we dit dorp binnenrijden. Zo veel mensen. Supertoeristisch en druk. Gelukkig is het op onze slaapplek, dat niet meer dan een parkeerplaats met toilet is, wel rustig. We drinken een flesje wijn, koken een heerlijke maaltijd en spelen wat potjes kaarten.

Dag 14 - 06-08-2017 - Hanmer Springs - Christchurch
Je kunt wel merken dat we wennen aan ons bussie, want we slapen met de dag langer uit, gelukkig is het vannacht wat opgewarmd dus we hebben het niet koud. We warmen water op in een pannetje en zetten koffie voor in onze thermoskannen die we een aantal dagen geleden gekocht hebben. Het is niet zo lekker als de koffie in de cafeetjes, maar het spaart on wel een hoop geld uit. Vandaag rijden we naar Christchurch. We hebben een lunchstop in Waikuku Beach en rijden daarna richting de Airbnb waar we vannacht gaan slapen. We ruilen de van voor 1 nachtje in voor een lekker bedje met een echte douche. Dit omdat ik vanaf morgen voor 3 dagen naar school ga in Christchurch. In deze stad zit de enige opleiding Music Theatre van Nieuw-Zeeland en na veel mailcontact heb ik geregeld dat ik hier 3 dagen mee mag draaien. Ik ben super benieuwd wat de verschillen zijn tussen muziektheater in Nederland en Muziektheater in Nieuw-Zeeland. Natuurlijk ben ik ook heel zenuwachtig, maar hopelijk komt alles goed. Eenmaal aangekomen bij het hostel genieten we van een warme douche en gaan daarna in de stad bij de Italiaan uiteten. Bij thuiskomst facetimen we met familie en genieten we van de warmte en WiFi. (Is soms best lekker toch?) Wel mis ik m'n warme chocomelk, die we normaal in de avond drinken. Je kan niet alles hebben natuurlijk.